Elke katholieke basisschool wil werken vanuit een vastliggend kader dat ons helpt om goed ‘zorg’ te dragen voor de kinderen die ons worden toevertrouwd. Deze 5 opdrachten zijn dan ook de rode draad doorheen ons dagelijks werk waarbij we vanuit onze christelijke inspiratie met schooleigen accenten meer kleur willen geven aan onze dagelijkse praktijk.
Onze troeven:
We kozen voor onze school volgende waarden om heel concreet de 5 opdrachten handen, hart en voeten te geven: kwaliteit, persoonlijke ontwikkeling, zorgzaamheid, respect, erkenning en waardering.
Wat bedoelen wij met de gekozen waarden?
- Kwaliteit
De school wil graag kwaliteitsvol onderwijs aanbieden op maat van elk kind, rekening houdend met de mogelijkheden. - Persoonlijke ontwikkeling
Vanuit een positieve kijk willen we kansen nemen/ geven/ krijgen om verder te groeien en talenten te ontplooien. - Zorgzaamheid
Zorg dragen voor jezelf, elkaar en de omgeving. Voor ons een goede reden om het zorgbeleid verder uit te bouwen. - Respect
We willen graag ieders eigenheid respecteren. Daarom is het voor ons belangrijk dat we ook de schoolregels vanuit die visie verder vorm geven. Daarover is gesprek altijd mogelijk als het kan gebeuren op een eerlijke, beleefde manier. - Erkenning en waardering
In een positief klimaat willen we kinderen in hun groei erkennen en waarderen en hen laten voelen dat ze de moeite waard zijn.
Waarom kozen we deze waarden?
We zijn er nog steeds trots op dat onze inspiratiebron de bijbel ons helpt om op een fundamentele manier bezig te zijn met kinderen. Het is in onze school niet enkel belangrijk dat we goede dingen doen, maar ook dat we de goede dingen goed doen. Onze inspiratie helpt ons om te kiezen. De vele verhalen en het voorbeeld van Jezus vertellen ons hoe graag God de mensen in alle vrijheid ziet. Op onze manier willen we deze gedachten binnen onze school handen en voeten geven. Ook het voorbeeld van Sint-Maarten, de patroon van onze parochie, inspireert ons bij het samen school-zijn. En dat niet alleen...we willen ook onze kinderen laten groeien in deze christelijke traditie. Door te spreken en te doen willen we hen laten ervaren hoe het ook anders kan en wat echt belangrijk is in het leven.
Onze schooleigen accenten herkenden we in het verhaal van de goede herder. Kwaliteit, persoonlijke ontwikkeling, zorgzaamheid, respect, erkenning en waardering zijn waarden die we in dit verhaal terugvinden. We willen er dan ook in ons bezig-zijn op school volle aandacht voor hebben.
Bijbeltekst die aansluit bij onze waarden:
Een herder had 100 schapen. De herder was een trouwe herder, die elk schaap en elk lammetje van zijn kudde kende, en lief had. Een paar keer op een dag ging hij de hele kudde door, en liet zijn ogen over ieder schaapje heengaan: zijn ze er allemaal? Is er niets mis met één van de schapen? Hij waakte bij zijn schapen als ze aan het grazen waren. Om een schaap dat afdwaalde terug te roepen, of een wild dier weg te jagen. Net als David zal hij een slinger gehad hebben, zodat hij de dieren kon laten schrikkel. Maar op een dag, als de herder met zijn schapen door een woestijn trekt, raakt er toch een schaap weg. Maar de herder heeft al snel in de gaten dat zijn kudde niet compleet is. Zoals hij vaker doet, laat hij zijn ogen over de hele kudde gaan, en automatisch telt hij weer: 58..96..99, Hè?! Is dat waar? Mist er nu een schaap? Hij telt voor de zekerheid nog een keer over, en dan weet hij het zeker: er is één schaap kwijt! De herder bedenkt zich niet. Hij laat de 99 schapen achter, en gaat op zoek naar zijn verloren schaap. Hij weet dat als hij dat niet snel doet, dat het schaap dan zal sterven; een schaap is niet in staat om zelf de weg te vinden, en bovendien zal het omkomen van de dorst in die hete woestijn! Hoe lang hij ook moet zoeken, hij zal niet rusten voordat hij het gevonden heeft, en het veilig bij de kudde en de herder is. En na een poosje zoeken vindt de herder het dier, hulpeloos ergens in die woestijn. Liefdevol pakt de herder zijn schaapje op, en legt het op zijn schouders, zodat het niet het hele eind nog terug weer hoeft te lopen. Hij is niet boos op het schaap omdat het van hem wegliep...alleen maar blij, omdat het schaap weer bij hem is. Thuisgekomen met zijn kudde roept hij zelfs zijn vrienden en zijn buren bij elkaar, om het terugvinden van zijn schaap te vieren: 'Wees blij met mij,' zegt de herder, 'want ik heb mijn schaap gevonden.' (Naar Lc. 15, 3-10)
Het treft ons wat een geduld de Goede Herder heeft voor zijn schaapjes. Door zijn zorgzaamheid voor de kudde voelen ze zich veilig en geborgen en kunnen ze opgroeien in een kwaliteitsvolle omgeving. De herder heeft er plezier in en praat met heel veel liefde over zijn kudde. Elk schaap kan ook rekenen op de erkenning en waardering die het verdient.
Vanuit dit respect geeft de Herder alle kansen tot (persoonlijke) ontwikkeling. Zelfs als een schaap dat in de fout gaat, zoekt Hij. Je zou op het eerste zicht denken dat hij de 99 andere in de steek laat. Maar toont hij daardoor niet dat hij het volste vertrouwen heeft in zijn kudde en de herdershonden?
Sint-Maarten
Denderbelle = Sint-Martinusparochie
Wie was Sint-Maarten?
Maarten was de zoon van een rijke koopman. Lang geleden was hij soldaat in het Romeinse leger. Op een dag reed Maarten met een groepje soldaten naar een grote stad. Het was koud en mistig. Maarten had zijn lange soldatenmantel goed om zich heen geslagen. Zo had hij het heerlijk warm. Ze hadden haast, want ze wilden voor donker binnen de stadsmuren zijn.
Toen ze bij de stadspoort aankwamen, stapte er plotseling een arme man op hem af. Hij had geen schoenen, geen jas en geen sokken aan. Je kon aan hem zien dat hij het erg koud had. "Wat is er met jou aan de hand?" vroeg Maarten. "Ach', rilde de man, "ik heb het koud en ik heb zo'n honger'. Maarten dacht even na. Hij zou zijn mantel wel willen geven. Maar in die tijd mochten soldaten zonder mantel de stadspoort niet in. De mantel hoorde bij hun uniform. Wat moest Maarten nu doen? Hij kon die arme man daar toch niet zo maar laten staan?
Plotseling kreeg hij een goed idee. "Ik geef hem de helft van mijn mantel. Dan kan ik de andere helft omgeslagen houden!" Hij deed zijn mantel af. Trok zijn zwaard en hakte de mantel in twee stukken. Eén stuk gaf hij aan de arme man. En één stuk sloeg hij zelf om zijn schouders. Daarna pakte hij zijn geldbuidel en gaf de man wat geld. De arme man was erg blij. Nu had hij een mantel tegen de kou en wat geld om eten te kopen. Hij bedankte Maarten en vertrok. En Maarten? Die reed daarna tevreden met zijn soldaten de stad binnen.
Het verhaal van Maarten en de arme man is een oud verhaal. Maarten is door zijn goede daad door de katholieke kerk Heilig gemaakt. Daarom staat nu voor zijn naam het woordje Sint. Net als de heilige Sint Nicolaas.
Nog altijd vieren we het feest van Sint-Maarten. Elk jaar, op 11 november, maakt Sint-Maarten ons ook blij...met speelgoed en wat lekkers.
Zoek niet te ver. Wondere ruimtes zijn niet moeilijk te vinden.
Het is vaak gewoon een kwestie van kijken,
en van 'ja, ik doe' zeggen.
Ik wens je een 'wonderlijk' schooljaar.
Jaarthema 2023-2024